وضعیت صنایع فرهنگی در اقتصاد جهان

هنرهای دستی و صنایع اصیل، نمایشگر فرهنگ و تمدن اقوام بوده و با تاریخ هنرمدتهاست پیوندی عمیق دارد. میراث های فرهنگی و هنری که در طول قرون به  آیندگان منتقل می گردد دارای ارزش معنوی زیاد بوده و بر پشتوانه های فرهنگی – هنری گذشتگان بنا شده است. نقش صنایع فرهنگی در اقتصاد جوامع در حال رشد به عنوان مکمل فعالیت های اصلی باعث شده اقتصاددانان در ملاحظات خود به این رشته توجه خاصی مبذول داشته و آنرا به عنوان اهرم قوی در حل مسائل اقتصادی و راه حل مناسبی در چاره یابی بحران ها به کار گیرند. نمونه ی بارز این موضوع، درک حمایت و تقویت صنایع دستی و روستایی در تمام کشورهای در حال رشد است. بررسی وضعیت اشتغال در کشورهای توسعه یافته آنان را متقاعد ساخته که صنایع دستی و سنتی را به عنوان عامل مکمل در اقتصاد بایستی مورد توجه و حمایت قرار دهند.

همچنین، شاخص های کشورهای توسعه نیافته در توسعه ی صادرات، اقتصاد تک محصولی و یا اتکا به چند قلم محصول اندک صادراتی است . در ضمن اکثر این کشورها بیشتر صادر کننده ی مواد خامی نظیر نفت ، پشم ، پنبه ومس هستند . متاسفانه تجربه ی بدست آمده از بازرگانی بین المللی نشان داده است، باکوچکترین نوسان در بهای جهانی این مواد، حیات اقتصادی ملت ها تهدید شده و گاه رو به نابودی می رود. از طرفی بنیان اقتصادی کشورهای در حال توسعه به گونه ای است که برای اجرای برنامه های توسعه ی اقتصادی و اجتماعی و حتی در مواردی برای حداقل تامین نیازهای خود به ارز احتیاج دارند و این امر در گرو امکان صدور مواد اولیه و محصولاتشان به خارج است. بنابراین توسعه ی صادرات بر پایه صنایع فرهنگی علاوه بر ارز آوری می تواند در شرایط بحرانی در این کشورها راه گشا باشد.