امروزه صنایع فرهنگی، نقش بسزایی در تولید ناخالص داخلی اکثر کشورهای صنعتی ایفا می کنند. در این کشورها صادرات کالاهای فرهنگی و تولیدات فکری به مراتب مهم تر از صادرات کالاهای صنعتی متعارف است. اما متاسفانه صادرات فرهنگی و تولیدات فکری در کشورهای رو به توسعه جایگاه شایسته خود را ندارد و به راحتی از این فرصت بالقوه چشم پوشی شده است. کشورهایی که به اهمیت استراتژیک صنایع فرهنگی پی برده و اقدامات متناسبی را به انجام رسانده اند، امروز از نظر اقتصادی و همچنین نفوذ فرهنگی در سطح بین المللی، موقعیت ممتازی دارند و به عکس کشورهایی که به دلایل مختلف اعم از ایدئولوژیک، سیاسی، اهداف اقتصادی کوتاه مدت یا حتی ماهیت فرهنگی از صنایع فرهنگی خود حمایت نکرده اند، امروزه گرفتار هجوم محصولات و محتواهای فرهنگی بیگانه شده اند و در معرض همگانه ی پیامدهای جدی آن همچون به خطر افتادن هویت فرهنگی و پرداخت هزینه های سنگین بابت حق تکثیر یا فشار برای ایجاد مانع در برابر واردات فرهنگی قرار گرفته اند و بدین سبب چه از لحاظ اقتصادی و چه فرهنگی در معرض خطر انزوا قرار دارند. در واقع صنایع فرهنگی سهم چشم گیری در دسترسی افراد به اطلاعات، آموزش و فرهنگ و نیز اشتغال زایی دارند و نقش مهمی را در ارائه تصویر فرهنگی یک کشور یا ملت و ایجاد جایگاه مناسب در اقتصاد بین المللی ایفا می کنند. تلفیق فناوری با صنعت فرهنگی، زمینه ساز رشد سریع این صنایع و دستیابی به جایگاه بالا در اقتصاد بین الملل خواهد بود.